Een studie in zwart-wit
2016 reisde ik naar de parel van de Noord-Atlantische Oceaan. Tegenwoordig staat het eiland veel in het nieuws vanwege de toegenomen vulkanische activiteit. In 2016 was IJsland al regelmatig in de media; sinds 2010 vonden er verschillende uitbarstingen plaats (Eyjafjallajökull, Grímsvötn en Holuhraun) en werd het land regelmatig bezocht voor films (zoals onder andere Oblivion en Star Wars). Het eiland heeft een geweldige indruk op me achtergelaten, zoals dat voor vrijwel iedereen het geval is die er is geweest. En dat is volkomen logisch - het is er adembenemend mooi. Maar dat trekt ook veel mensen aan, tot het punt waarop de natuur zelfs benadeeld en beschadigd wordt. Hoe graag ik ook terug wil naar de rauwe schoonheid, en er de totale rust wil weer ervaren, wil ik absoluut niet bijdragen aan de toegenomen druk op de natuur. En dat laat me nu achter met mijn foto's.
Acht jaar later denk ik nog vaak terug aan mijn eenzame roadtrip. Twee jonge kinderen maken het nu te lastig om een tweede poging te ondernemen - ze zouden in ieder geval oud genoeg moeten zijn om zich de ervaring te kunnen herinneren en te waarderen. Buiten dat het nu ook voor een gezonde volwassene gevaarlijk kan zijn om sommige gebieden te bezoeken, is dat een extra reden voor me om daar op dit moment niet naartoe af te reizen. Ten tijde van dit schrijven staat het Reykjanes-schiereiland met grote regelmaat in brand, is de regio ten oosten ervan fors onrustig, zijn de vulkanen Katla, Hekla en Bárðarbunga zich aan het opmaken voor een nieuwe uitbarsting die al lang had moeten plaatsvinden, en is de grond onder de Askja-caldera al meer dan 60 cm gestegen in de afgelopen twee tot drie jaar (en is het dus wachten op een eruptie). De veelal afgelegen gebieden die heel hoog op mijn verlanglijstje staan beginnen steeds onrustiger te worden.
Dus deel ik hieronder graag een terugblik na zo'n 8 jaar. Werk uitsluitend in zwart-wit, met een stijl die me vandaag de dag typeert.
Tweede dag - Snellfesnes en Kirkjufell
Derde dag - op doortocht door noord-IJsland, langs de kust naar Akureyri en Myvatn
Dag vier - doortocht naar Myvatn
Dag vijf en zes - Kralfa-gebied. Námafjall/Hverir was een hoogtepunt.
Dag zeven - op doortocht door het binnenland naar de oostkust om het wat rustiger aan te doen, en dag 8 een vast bed te nemen na een week kamperen
Na verdere doortocht en bijtanken in een appartement op dag negen aan de zuid-IJslandse kust aangekomen.
Dag tien - op doortocht naar Vík í Mýrdal
Dag elf en twaaf - Zuid-IJslandse kust ron Vík í Mýrdal
Dag dertien en veertien- rustige terugtocht naar Reykjavik, om nog een dag tot rust te komen en Reykjavik zelf te verkennen. Een paar weggegooide dagen, welke ik achteraf liever in het binnenland had willen doorbrengen.
Dit stuk is augustus 2024 geschreven. Het beeld is zowel digitaal als op fotografische film vastgelegd. IJsland markeerde voor mij een omslagpunt waar een overgang van digitaal naar analoog beeld plaatsvond.